Hin fyrsta þakkargjörðarhatið.

Löng helgi, hálf lömuð, enda bæði útblásinn og símalaus...Þakkargjörðarhátíð eða "thanksgiving" líkt og kaninn kallar það var núna síðastliðinn fimmtudag. Risa matarboð heima hjá mér, mest megnis pólverjar, nokkrir ameríkanar og örfáir íslendingar. Var eitthvað búinn að vera stressa mig á þvi að elda kalkúninn sem reyndis svo talsvert minna mál en ég hafði áætlað sökum þess að allt í Ameríkunni er hálftilbúið, þarf varla að hita hlutina. Inn í mikró, hókus pókus - steikinn er tilbúinn elskan!

Fyrir þá sem ekki vita þá er ég stórgölluð og má ekki/ get ekki fengið hina ýmsu hluti., líkt og mjólkurvörur, glútein sem er náttúrulega í öllu, fisk, næstum allar sjávarafurðir, ákveðinn krydd og svona gæti ég lengi haldið áfram. Snillingurinn ég ákvað að gleyma þessu í einn dag, halda almennilega áthátíð í tilefni fjöldamorða indjánanna.

Jú, jú, fæ mér bara vel á diskinn, kalkún, skinku, fyltan kalkún, sætarkartöflur, grænmeti, salat, öðruvísi kartöflur, trönuberjasósu, brúna sósu, ofnabakaðar kartöflur ofl. drasl. Innan við átta mínutum eftir að hafa sest niður og byrjað á kræsingunum, bólgnar ungfrúin á met tíma, fær eitt geimveru barn(sirka 6 mánaða meðgöngutíma á minna en mín) Afsakar sig og er ælandi það sem eftir er kvöldsins...krúttlegt!